Aandacht, Waar ik aan dacht....

Dit gedicht werd voorgedragen door Jerome ten Noever de Brauw tijdens de vorige Monday Meetup, waar het thema 'AANDACHT' was. De meetup vond plaats bij Seats2meet Utrecht. Ik vond het zo mooi dat ik het hier graag met jullie deel.
 

Is het wel een kracht op zich
Het schijnsel uit mijn bron
Verborgen voor het aangezicht
Of slechts iets dat buiten mij begon?

Iets wat buiten mij ligt in de natuur
De dingen om mij heen
De dingen van het dagelijkse uur
Zijn zij het dan alleen?

Zijn zij hetgeen mij stuurt en leidt
Als mijn blik hun in de ogen valt
Willen zij door mij bevrijd
En binden mij aan hun gestalt

Verlamd, verblind dat is het gevaar
Als slechts beweegt wat buiten mij is
Mijn wil het is toch mijn, dat is toch waar
Dat is toch ook wat levend is.

Ben ik het dan alleen die aandacht kan geven
Als een gift, een tastbaar iets?
Maar daarmee kan ik alleen mezelf beleven
En geef ik jou in wezen niets

Want als daarin leeft mijn eigen verlangen
Mijn lust of angst, mijn liefde of haat
Dan gaat het alleen om mijn belangen
En ben ik het zelf die voor de spiegel staat.

Dan is de enige die mij aankijkt door de anderen
De vreemde die ik zelve ben
En dat zal pas veranderen
als ik hem daadwerkelijk ken

Want dan is het moment gekomen
Dat ik door de spiegel die ons scheidt en ons verblindt
kan zien wat naar mij toe wil komen
En dat wat ons werkelijk verbindt

Dan wordt zichtbaar het ware en het goede
Dat zich niet meer spiegelt tot hun polariteit
Waardoor het ons in wezen behoedde
Te vervallen in de tijd

Het heeft ons recht gehouden
Te gaan tot aan het punt
Tot waar wij onszelf staande kunnen houden
En de vrijheid ons is gegund

Te kiezen nu uit eigen wil
Dat wat mij bindt en wat mij leidt
Want daarin zit het grote verschil
Tussen gebonden en bevrijd

Werkelijke aandacht is een kracht
Die elke ruimte vol kan vullen
En in haar uitzonderlijke pracht
Al het andere lijkt te verhullen

Toch is het grootste offer dat zij brengt
In haarzelve gegeven
Omdat zij zich in de spiegel verlengt
En zich als de ander wil beleven.

Want als zij zich spiegelt
Dan is zij de ruimte, de leegte, dan is zij het vat
Waarin niet alleen jezelf
Maar ook de ander is vervat

Daar wordt geschapen een ruimte, een plek
Waar begrip daadwerkelijk kan groeien
En het ware en het goede
In zijn volle omvang in ons op kan bloeien

Jerome ten Noever de Brauw
©2003 Trinamis I Succesvol Zijn